عدم حمایت از رسانه‌های بومی در حوزه مد و پوشش؛ فاجعه‌ای که خسارت‌ها آفرید!

به گزارش پایگاه خبری صنعت مد (معرف منتخبین و معتمدین صنعت مد ایران)، رخدادهایی که در چند ماه گذشته تمامی عرصه‌ کشور را تحت تاثیر قرار داد و منجر به بحران در کشور شد، ریشه فرهنگی دارد که سرچشمه آن را می‌توان در عرصه رسانه و مد و پوشش جستجو کرد.

در بسیاری از کشورهای جهان، این رسانه‌ها هستند که عرصه مد را رهبری می‌کنند.

رسانه‌هایی که تخصصی بوده و با قهرمان سازی و ایجاد گفتمان، فرهنگ سازی کرده و بی‌نیاز از برخوردهای سخت، عرصه مد و پوشش کشور‌شان و حتی سایر کشورها را جریان سازی می‌نمایند.

اهمیت رسانه به ویژه رسانه تخصصی در جریان سازی فرهنگی بر هیچ کس پوشیده نیست.

کشورهایی نظیر هندوستان، ژاپن، کره جنوبی، اسکاتلند، چین، عربستان، پاکستان و … مغلوب هژمونی غرب نشده‌ و با پاسداشت فرهنگ بومی خود، توانسته‌اند تا حدودی به یک استقلال نسبی در عرصه مد دست پیدا کنند که همین تفاوت و تمایزهای فرهنگی، اکنون تبدیل به یکی از جاذبه‌های گردشگری در این کشورها شده است. ولی اوضاع رسانه تخصصی مد و پوشش در کشور ما به گونه‌ای دیگر رقم خورده است.

از آن رو که پیش از انقلاب، عرصه مد و پوشش کشورمان بدون توجه به لایه‌های زیرین فرهنگی گذشته ایران، به شتاب از مکتب مد غرب پیروی می‌کرد؛ بعد از انقلاب، مد و فشن به عنوان یک جریان فرهنگی مبتذل شناسایی شد و شاید به همین دلیل بود که از همان ابتدا با فعالیت رسانه‌ای در این حوزه برخورد صورت گرفت.

در دهه دوم انقلاب، تا حدودی مجلات خانواده به موضوع مد و پوشش پرداختند؛ اما در دهه سوم، با تشکیل کارگروه مد و لباس، امید به ساماندهی و جریان سازی در مد و پوشش کشور پدید آمد.

هر چند شروع فعالیت کارگروه مد و لباس با ساماندهی و برگزاری کت والک بومی، جشنواره مد، نمایشگاه و … همراه شد؛ اما به دلیل شرایط زمانی آن دوره، وظیفه اطلاع رسانی و جریان سازی رسانه ای در این حوزه به صدا و سیما سپرده شد. وظیفه‌ای که عملا به آن عمل نشد و صدا و سیمای ملی، حسب وظیفه ذاتی خود به این عرصه ورود نکرد و در نتیجه، رسانه مد در کشور همچنان غیر فعال ماند.

با ظهور فضای مجازی و شتاب گیری شبکه‌های اجتماعی، عملا نقش وب و وبگردان‌ها در ترویج مد فزونی گرفت و دیری نگذشت که در نتیجه این تعدد سلیقه‌گی، آشفتگی فرهنگی نیز در عرصه مد و پوشش کشور پدید آمد.

ادامه ماجرا کاملا روشن است؛ نبود رسانه‌های بومی و تخصصی، منجر به عدم شناخت عزیزان کشورمان از نحوه پوشش مناسب در موقعیت‌های گوناگون شد که همین موضوع، زمینه برخوردهای فیزیکی را از سوی مراجع انتظامی فراهم آورد.

سوال اینجاست که مسئول ایجاد، توسعه و ساماندهی رسانه‌های مد و پوشش در کشور چه نهاد یا چه کسانی هستند؟

قطعا یکی از نهادهایی که مسئولیت پیگیری و ساماندهی این عرصه را به عهده دارند، اتحادیه‌های صنفی مرتبط هستند. اتحادیه‌هایی که نماینده صنف هستند و وظیفه دارند که با حق عضویت‌هایی که از اعضا دریافت می‌کنند و تسهیلات و جایگاهی که دولت‌ها و نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی برای آنان قایل هستند، بهترین تصمیم‌ها را اخذ کنند و نسبت به این خلا بزرگ فرهنگی، اقدامات لازم را انجام دهند.

بدون فرهنگ سازی و عدم حمایت از رسانه‌های تخصصی در حوزه مد و پوشش، چرخ بر همین پاشنه که تاکنون چرخیده، همچنان خواهد چرخید و این ضعف عمیق فرهنگی، همچنان فاجعه پشت فاجعه خواهد آفرید.